ഉപബോധമനസ്സിൻറെ ഉദ്ബോധനം, മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ആകുലതകളകറ്റി ആശ്രയം നൽകുന്നു. ഉദിച്ചുയരുന്ന അർക്കനെപ്പോലെ, ചിന്തകളെ ഉദ്ദീപിപ്പിക്കുന്നു. പ്രലോഭനങ്ങൾക്ക് വശംവദമാകുന്ന മനസ്സിൽ, സ്ഥൈര്യം നിറക്കുന്നു. ഇലയുടെ പച്ചപ്പ്‌ ഒട്ടും അവശേഷിപ്പിക്കാതെ, ഒരു വിളിപ്പാടകലെ മരം പൂത്തുലഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അന്തമില്ലാതെ അലയുന്ന മനസ്സേ, അർത്ഥരഹിതമായ മൗനത്തിൻറെ ഇരുട്ടുകൊണ്ട് സ്വയം പുതപ്പിക്കുന്നതെന്തിന്?
No comments:
Post a Comment