നെഞ്ചകമാകെ വാത്സല്യ നീര്‍മുത്തുകള്‍
പാലാഴിയായി ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചവള്‍.
മുളാത്ത താരാട്ടിനീണം പകര്‍ന്നവള്‍
നിലാവിന്‍ കുളിരായ് എന്നെ ഉറക്കിയോള്‍.
പെന്കുരുന്നുകള്‍ക്കെന്നും നിശ്ശബ്ദ-
തന്റെട കല്‍ മതിലായി ഭവിച്ചവള്‍
നക്ഷത്ര ദീപ്തി മനസ്സില്‍ അണിഞ്ഞവള്‍.
വാചാലതയുടെ മൌനം നുകര്ന്നവള്‍.
എന്നെന്നുമെന്നുടെ ജീവിത പാതയില്‍
ശക്ത്തിയായ്, തേജസ്സായ്‌ പ്രചോദനമായവള്‍
ഒരു നറു പുഷ്പമായ് സുഗന്ധംപടര്‍ത്തി
എന്‍ ജീവന്‍റെ ജീവനായ് ചേര്‍ന്നു നടന്നവള്‍.
സാന്ത്വന മന്ത്രമായ് എന്നെ പുണര്‍ന്നവള്‍ .
മിടടാതോരായിരം കഥകള്‍ ചമച്ചവള്‍.
നോവിന്‍റെ കൈപ്പുനീര്‍ താനേ നുകര്ന്നവള്‍.
കണ്ണുനീര്‍ നെഞ്ചിലടക്കി
മന്ദസ്മിതം തുകിയോള്‍.
സൌമ്യ സര്‍വംസഹ എന്‍റെ അമ്മ,
മകം പിറന്നൊരു പുണ്യ മങ്ക. .
No comments:
Post a Comment