കത്ത്.

ഇന്നൊരു കത്തെഴുതാം....ഒരിക്കലും മറ്റാരും വായിക്കാൻ സാധ്യതയില്ലാത്ത ഒന്ന്. നനഞ്ഞുകുതിർന്ന മുറ്റത്തെ മണ്ണിൽ ഒരു കുഞ്ഞുചെടിക്കൊമ്പുകൊണ്ട് കുത്തിവരച്ച അക്ഷരങ്ങൾ ഒക്കെ പുതിയതാവണം.എനിക്കുമാത്രം വായിക്കാനാവുന്നത്. ചില അക്ഷരങ്ങൾ വിങ്ങിക്കരയും.ചിലത് നിസ്സംഗരായി സ്വയം മായ്ക്കാൻ തുനിയും.ചിലവ നന്നായി അണിഞ്ഞൊരുങ്ങും.വിദൂരതയിലേക്ക് കണ്ണയച്ചു വെറുതെ ചിരിക്കുന്ന ചില അക്ഷരങ്ങളിൽ എനിക്ക് പ്രതീക്ഷയുണ്ട്.അവ ചിലപ്പോൾ മനോഹരമായ ഒരു കവിതയായേക്കാം.വരികൾക്കിടയിൽ പറയാതെയെന്തോ ഒളിച്ചുവച്ച്, പകരം വെക്കാനില്ലാത്ത നാനാർത്ഥങ്ങൾ തിളങ്ങുന്ന ഒറ്റവരിക്കവിതപോലെ, മാഞ്ഞുപോയേക്കാം. എന്നാലും, അവശേഷിക്കുന്ന ശിഷ്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിവിന്റെ ബാക്കിപത്രം പോലെ ഞാനൊരു കാവ്യം കണ്ടെടുക്കും. ഒരിക്കലും മായാത്ത കുങ്കുമപ്പൊട്ടായി,ഇത്തിരി ചുളിഞ്ഞ കവിളത്തണിയും.കണ്ണുകളെ കബളിപ്പിച്ച് അവയ്ക്കൊരിക്കലും അകന്നുപോകാനാകില്ല.ഓരോ അക്ഷരത്തിനും പലനിറങ്ങൾ.....