പ്രതീക്ഷ..... നോവുകളുടെ പുഴയോരത്ത്, അലകളിൽ ഉലഞ്ഞുലഞ്ഞു, അബലയായ ഒരു കുഞ്ഞു പൂ ചിരിക്കുന്നു.കാറ്റും മഴയും വെയിലും അതിജീവിക്കാനാവില്ലെന്നുറപ്പിച്ചുതന്നെ.ഇന്നലെകളിലെ ഉപേക്ഷിക്കാനാവാത്ത ചിലതിനെ ഭാരമാവാതെ പ്രതിഷ്ഠിക്കാൻ, വഴിയമ്പലം കാണാനില്ല.നിലക്കാത്ത തിരകൾ ഓടിയണഞ്ഞു മറയുന്ന ഇടുങ്ങിയ വഴിയിൽ, ഒരണകെട്ടണം.കുഞ്ഞുകുഞ്ഞു ചിന്തകൾ വളരുന്നത് കൗതുകത്തോടെ നോക്കിയിരിക്കണം.കഥകളൊക്കെ മായ്ച്ചു കളയണം.നാളെ മനോഹരമായിരിക്കുമെന്ന് തീർത്തു പറയണം. പുലരുന്ന ഓരോ ദിനങ്ങളും മങ്ങാത്ത ചന്തം ചാർത്തുന്ന പെണ്ണാണ്, എന്നുറക്കെ പ്രഖ്യാപിക്കണം.പ്രതീക്ഷകൾ കടുത്ത നിറം പൂശി സൂക്ഷിച്ചുവയ്ക്കണം.അത് നിന്റെ മാത്രം അവകാശമാണ്.കാരണം, കാർമേഘം നിറയുന്ന ആകാശത്ത്, ഒറ്റ നക്ഷത്രം തിരയാൻ, അതുമാത്രമാണ് പോംവഴി. നാളത്തെ പൊൻപുലരിയിൽ കണ്ണുകൾ മൂടി ഞാനെന്നെ സ്വയം നന്നായി തിരിച്ചറിയും, തീർച്ച.