"ഉദ്യാനനഗരവും ഞാനും." പുതിയ ദശകത്തിലേക്ക് കാലൂന്നുകയാണ്.പലതും മറന്ന് വക്കാനും, ചിലതിനെ ഒപ്പം നടത്താനും, ഒരുപാട് കണ്ടെത്താനുമുണ്ട്.ഏറെ വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ്, നവവധുവായി ഇവിടെ വണ്ടിയിറങ്ങുമ്പോൾ, ഒട്ടും തിരക്കില്ലാത്ത നഗരവീഥിയും, പൂത്തുലഞ്ഞ തണൽ മരങ്ങളും, സുഖകരമായ കാലാവസ്ഥയുമായി, ഈ നാടെന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി.വാഹനങ്ങളുടെ ബാഹുല്യവും ബഹുനിലക്കെട്ടിടങ്ങളും തുലോം കുറവ്.മിക്കവാറും വിജനമായ ഇടവഴികളും, നിറഞ്ഞ തടാകങ്ങളും ഒഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ഏറെ സ്ഥലങ്ങളുമായി നഗരം ശാന്തമായിരുന്നു.തദ്ദേശീയരോടൊപ്പം, പ്രവാസികളും ജീവിതം തിരയുന്ന ബദ്ധപ്പാടിലായിരുന്നു. സ്വന്തം ഭാഷ സാംസാരിക്കുന്നവരെ കണ്ടെത്തുമ്പോൾ വല്ലാതെ ഉത്സാഹഭരിതരായിരുന്നു, അന്യോന്യം. സൗഹൃദങ്ങൾക്ക് ഇഴയടുപ്പവും പാരസ്പര്യവും....ഇന്നിൽ നിന്ന് വിഭിന്നമായി, വിരലിലെണ്ണാവുന്ന സംഘടനകൾ മാത്രം.പതുക്കെ നഗരം അനിവാര്യമായ വളർച്ചയുടെ ചുവടുകൾ താണ്ടി.പ്രവാസികൾക്ക് അനുഗ്രഹമായി അനേകം ജോലി സാധ്യകളുമായി മുഖം മിനുക്കി.കച്ചവടസ്ഥാപനങ്ങളും, ബഹുനിലക്കെട്ടിടങ്ങളും,മനോഹരമായ ഉദ്യാനങ്ങളും, നിലവാരമുള്ള വിദ്യാഭ്യാ സാവസരങ്ങളും, ബാംഗ്ലൂരിനെ പ്രശസ്തമാക്കി.സമാന്തരമായി, ഈ നാടിന് കളങ്കം ചാർത്തുന്ന തിന്മകളുടെ നിഴലാട്ടവും.മാറ്റങ്ങൾ അനിവാര്യമാണ്.ജീവകാരുണ്യരംഗത്തും,സാംസ്കാരിക പ്രവർത്തനത്തിലും സംഘടനകൾ സ്തുത്യർഹമായി മുന്നേറുന്നു.തദ്ദേശീയരുടെ മഹാമനസ്കത, ഇവിടെ ജീവിതം സുരക്ഷിതവും സന്തോഷകരവുമാക്കുന്നു. നഗരവികസനത്തിനായി മുറിച്ചുമാറ്റപ്പെട്ട അനവധി വൃക്ഷങ്ങൾ കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനത്തിന് നിദാനമായി എന്ന ആശങ്കയുണ്ടാക്കുന്നുണ്ട്.നഗരം നിറയുന്ന ബഹുനിലക്കെട്ടിടങ്ങളും, വറ്റിപ്പോകുകയും,നികത്തിയെടുക്കപ്പെട്ടതുമായ ജലാശയങ്ങൾ... ജലക്ഷാമം, ഉയർന്ന വാടക...എന്നാലും ഇതിനോടൊക്കെ സമരസപ്പെട്ടുകൊണ്ട്, മെട്രോനഗരത്തിലെ സൗകര്യങ്ങൾ അനുഭവിച്ച്,ജീവിതം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട്, ഓരോരുത്തരും മുന്നേറുന്നു.ഈ പൂന്തോട്ടനഗരത്തെ വല്ലാതെ സ്നേഹിച്ചുകൊണ്ട് ഞാനും....നഗരത്തിന് വളരാതെ വയ്യല്ലോ.....